Abartma sevgili insan; eni sonu cinsi hayvan türü insan bir varlıksın…
Konuşmayı sesi resmetmeyi marifet belleme.
Sen ne isen her canlı varlık aynı…
Düşünsel kabiliyetinle Tanrısal hayatını da kazanım belleme…
Akılsal kabiliyetten marifetin olmasa Tanrın da olmazdı…
Dilinde dinin kavmin savaş için her farklı olan şeyi kavga için sebep belleme…
Yorma yorulma açlık nasıl doyarsa onu yap…
Yorul dinlen…
Uyu uyan…
Ye iç sev sevil…
Yaz çiz…
Oku izle…
Yani yaşa…
Sen ol olduğun gibi ol…
Yaşa…Üz üzül…
Ağla…
Gül…
Güldür, ağlat…
Sen bir hayvansın türü insan …
Bir şekilde var oldun. Aynı şekilde yok olacaksın tadını çıkar. Ama emek ver. Hak et…
Emek vermediğin ter dökmediğin şeyleri ömrüne alma bırak dışında kalsın…
Sev hem de hemen ölecek gibi, ölürken ömrümdün diyecek gibi…
Hayatı da sev…
Giderken gözünden yaş dökecek gibi…
Zaman öyle hızlı geçiyor ki giden zamana yas bile tutamayacak kadar hızlı… Bütün gün topraklayım bütün gün motosiklet. Ve toprak… Ne kadar sürer bilmem ama hala acıyan yanlarım iyileşmedi ama huzur bütün zerreme yayıldı…
Bir daha nasıl dönerim şehir hayatına, ya da bir daha nasıl severim bilmem… Kitaplar olmasa galiba çıldırırdım… Ya toprak, ya canım ağaçlar, ya doğa… Eğer bu hayatım olmasaydı ya da kaçıp gelmeseydim bu ömre. Yaşamadan ölüp, yaşadım bitti yalanıyla sonsuzluğa yaşadığımı sanarak gidecekmişim…
Toprak, doğa, üretmek, emek…
Yazıda ne kadar sığ ve basit duruyor…
Ama koca ömrümde bulamadığım huzurum oldular…
Bir türlü doğru kelimeleri bulup tasvirini yapamadığım… Yaşadığımın farkına varmam için yarım asır nicel bir zaman içinde kalmak zorundaymışım… Birine seni seviyorum diyecek olsam! sanki gezegen dönmeyi bırakıp duracak gibi geliyor. Ya da o beklenmedik son geldim dese, sakince oturup evet buraya kadarmış deyip o dingin tebessümle hadi gidelim gayrı diyecek gibi bir ömrün hediyesi bu hayat bu topraklarda…
Bence insan her şeyi kaybetmeyi göze alabilmeli ama yüreğini asla…
Her şeye düşman olabilir gönül ama aşka olmasın…
Sevsin be gönül…
Oldu sevmedi!…
Sevdim ben de bir zaman desin be gönül…
Oldu yoruldu; atmayacağım dedi, hiç değilse giderken bile olsa ben de sevdim be desin gönül…